کیفیت پایین خواب

خواب به بدن شما این فرصت را می دهد تا سلول ها را احیا و از نو تولید کند. طبق یک تحقیق ، کیفیت پایین خواب با بروز علائم پیری و کاهش عملکرد محافظتی پوست مرتبط است.

مصرف دخانیات

بر اثر سموم موجود در دود سیگار ، قلیان و …  پوست شما در معرض استرس اکسیداتیو (از بین رفتن تعادل آنتی اکسیدان ها و رادیکال های آزاد در بدن) قرار می گیرد. به همین دلیل، پوست خشک می شود و چین و چروک و سایر علائم پیری زودرس آشکار می شوند.

قرار گرفتن در معرض آفتاب و برنزه کردن پوست

اگر زمان زیادی در زیر نور آفتاب باشید یا از تخت های برنزه استفاده کنید، اشعه ی فرابنفش به پوستتان نفوذ می کند و این پرتوها به دی ان ای سلول های پوست شما آسیب می زنند که به دنبال آن پوستتان چروک می شود.

مصرف الکل و کافئین

نوشیدن بیش از حد الکل بدن شما را کم آب می کند ودر نتیجه پوستتان به مرور شل می شود و حالت و شکل خود را از دست می دهد.
کافئین هم تأثیر مشابهی دارد. اگرچه تحقیقات کاملی در این زمینه وجود ندارد و اینکه مصرف روزانه ی قهوه سبب ایجاد چین و چروک می شود یا نه، هنوز ثابت نشده است.

استرس

شرایط و سبک زندگی پر استرس ممکن است در بدن شما واکنش التهابی ایجاد کند. علاوه بر این، استرس بر کیفیت خواب تأثیر می گذارد و به دنبال آن، پوستتان سلامت خود را از دست می دهد.

هورمون های استرس و بروز التهاب، سرعت پیری بدن را افزایش می دهند.

آلودگی زیست محیطی

آلاینده های زیست محیطی سبب ایجاد لک های پوستی و چین و چروک می شوند و همچنین، شدت آن را افزایش می دهند. از آنجا که پوست به طور مستقیم با هوای اطراف خود در تماس است، هنگامی که هوا آلوده است، سموم و آلاینده ها به پوست نفوذ می کنند و بر آن اثر می گذارند.

رژیم غذایی نادرست

رژیم غذایی حاوی قند و کربوهیدرات های تصفیه نشده به پوست آسیب جدی وارد میکند و باعث ایجاد چین و چروک خواهد شد.

ژنتیک

طی شرایط ژنتیکی بسیار نادری علائم پیری در کودکی و ابتدای بلوغ بروز می یابند ؛ این حالت را پیری زودرس یا پروگریا (Progeria) می نامند.

از هر یک میلیون نفر، یک نفر به سندرم ورنر (Werner) مبتلا می شود و این سندرم در سنین 13 تا 30 سال بروز می یابد.
مبتلایان سندرم ورنر به چین و چروک، سفید شدن مو و طاسی دچار می شوند.

سندرم هاچینسون-گیلفورد (Hutchinson-Gilford) نوعی بیماری بسیار نادر است که از هر 8 میلیون نوزاد، 1 نفر به این عارضه مبتلا می شود.
کودکان مبتلا به سندرم هاچینسون-گیلفورد به سرعت همسالان خود رشد نمی کنند. این کودکان معمولاً اندام های نحیفی دارند و طاس می شوند. میانگین امید به زندگی کودکان مبتلا به این سندرم، 13 سال است.